Bisiklet üzerinde kadın olmak - Bölüm 3

İlk iki yazıyı takip edemeyenler için linkleri verelim.

İlk bölüm,

https://seninkikacvites.blogspot.com/2017/02/bisiklet-uzerinde-kadn-olmak-tantm.html

İkinci bölüm,

https://seninkikacvites.blogspot.nl/2017/06/bisiklet-uzerinde-kadn-olmak-bolum-2.html

 Bisiklet üzerinde yaşanan gerçekleri bizlerle paylaşan bir arkadaşımızın hazırlamış olduğu bir yazı. Üçüncü ve son bölümle sizlerle...

  Yolda sürücülerin yol verdiği çok oldu. Kadın oluşumun bunda etkisi var mıdır, bilemiyorum ama tabi ki kask takmamın çok büyük etkisi var. Kask takmaya başladığımda sürücülerin tavrı çok net olarak değişti. Araçtar yol vermeye, kornaya asılmamaya en azından daha sabırlı olmaya ve insanlar da sohbet kurmaya başladılar. Hiç tanımadığım insanlarla bisiklet üzerinden çok güzel sohbetler kurdum. Her sabah bisiklet sürdüğüm sahil yolunda karşılaştığım bisikletçilerle her sabah selamlaşmaya başladım. İsimlerimizi dahi bilmiyoruz ama her sabah istikrarlı bir şekilde selamlaşıyoruz. Sabahları bisiklet sürdüğüm arkadaşıma bisiklet sevgisini aşılamayı başardım. Bu ilk başarım. Rastlaştığımız bir anne-kız vardı. Bir gün annesi bize, kızının kaskını ayarlayamadığını, yardımcı olup olamayacağımızı sordu. Elbette sevinerek küçük kardeşimizin kaskını ayarladık, biraz da sohbet ettikten sonra vedalaşıp ayrıldık. Böyle olaylar insana gerçekten mutluluk veriyor. Sabahın köründe, gözümden uyku akarken hiç tanımadığım bir bisikletçinin “Günaydın!” demesiyle ayıldığım çok olmuştur. Keşke bisikletçiler arasındaki bu birliktelik hızla çoğalsa...

  Bunlar bir yana, sokakta kadın bisikletçilere rastlamak çok zor oluyor. Sabahları bisiklet grubun içinde iki kadından fazlasına denk gelmedim. Yalnız sürenler ise çok daha az. Genelde bir-iki erkek arkadaşıyla süren kadınlara rastlıyorum. Özgüvenimiz neden bu kadar düşük? Laf duymaktan ya da sıkıştırılmaktan mı korkuyoruz? Bu yazıyı okuyan ve bisiklet sürmekten çekinen kadınlara söylemek istediğim bir şey var. “Erkek işi” olarak görülen bisiklet sürmek, eğer biz de sürmezsek, hiçbir zaman, bir kadın sürdüğünde normal karşılanmayacak. Ben bisiklet sürmeye ilk başladığımda çevremdeki insanlar çok yadırgamıştı, hele benim bisikleti yıkadığımı, zincir yağları içinde bakımını yaptığımı görenler şaşkınlıklarını gizleyemiyordu. Ama şimdi bana bakışları değişti, artık onların gözünde çirkin bir iş yapan bir kız değil, bir bisikletçiyim. Artık bisikletimi yıkarken komşularım “Kolay gelsin” diyip geçiyorlar. Bakış açılarını değiştirmek bizim elimizde. Biz, “kadınlar yapamaz” denilen bir işi yapmaya başlamazsak o iş hiçbir zaman “Bizim” olmaz. Ben bisiklet sürerek sadece bisiklet sürmüş olmuyorum, ben bisiklet sürerek toplumun kadına karşı bakış açısını da değiştiriyorum. Asla çekinmeyin, asla “El âlem ne der?” demeyin. Çıkın ve sürün. Bakışların zamanla nasıl değiştiğini siz de göreceksiniz.'

  Sözün özü, araçlarla birlikte bisiklet sürmek çok zor. Bazen kazalar kaçınılmaz oluyor, bazen sırf kadın olduğunuz için aşağılanıyor, “Sen ne anlarsın!” tepkisine maruz kalıyorsunuz ama bana kalırsa bisiklet sürmek kadın için de erkek için de eşit zorlukta. Sadece kadın olunca insanların o delici bakışlarına ve yakınlarınızın tepkilerine alışmak gerekliyor. Belli bir süre sonra bakışları umursamamaya başlıyorsunuz. Çevrenizdeki kadınlar, “Bana da öğret şu bisikleti” ya da arkadaşlarınız “Bir gün de birlikte sürelim.” demeye başlıyor. Bu his tarif edilemez. Gelin bir gün de birlikte sürelim!